NIEUWSBERICHTEN

Het internationale deelnemersveld was in alle categorieën sterk bezet, met niet-Europese deelnemers uit Canada, India, Japan, Kazachstan en Rusland. Naast deze ‘exoten’ waren er Europese vechters uit België, Bulgarije, Denemarken, Duitsland, Engeland, Frankrijk, Griekenland, Hongarije, Italië, Nederland, Polen, Roemenië, Spanje, Zweden en Zwitserland. De winnaar van iedere categorie mocht een diamant in ontvangst nemen. Verder waren er vier trofeeën te verdelen per klasse (1e, 2e en twee keer 3e prijs). Paulo, Mohammed en Cees waren de eerste ronde doorgeloot, wat voor Cees dit keer een zekere 3e plaats betekende. Mitchell, Maikel en Jeremy mochten een ronde meer vechten dan de andere deelnemers in hun klasse.

Paulo vocht als eerste, tegen de Hongaar Máj Miklós. Na een officiële waarschuwing voor Paulo vanwege duwen/vastpakken, liep de Hongaar ongelukkig tegen een vuist op. Met zijn hoofd. De Hongaar mocht niet meer verder vechten van de dokter, al gaf hij zelf aan wél te willen. Helaas shikkaku (diskwalificatie) voor Paulo, winst daarom naar de Hongaar. Uiteindelijk toch nog een vijfde plek voor Paulo, maar helaas geen trofee.

Mitchell mocht aantreden tegen de zeer sterke Belg Dimitri Bertels, een geroutineerde vechter uit de stal van organisator Shihan Koen Spitaels. Dimitri heeft veel ervaring op hoog aangeschreven internationale toernooien. Een flinke klus voor Mitch dus, maar onze coole kikker laat zich nooit intimideren. Ook in dit geval dus niet. Mitchell wist erg goed partij te geven, waardoor de wedstrijd gelijk op ging. Helaas liep hij in de verlenging tegen een goed geplaatste leverstoot op. Wazari voor Dimitri. Mitchell had vervolgens onvoldoende tijd om deze achterstand nog in te lopen. Dimitri winnaar.

Jeremy kreeg in zijn eerste partij meteen te maken met de boomlange Deen Sebastian Jakobsen, een Ashihara-karateka uit de school van onze vriend Jesper Sorensen. Vrijwel meteen liep Jeremy tegen een flap-mawashi aan, wat de Deen een wazari opleverde. Jeremy herpakte zich goed en bestookte de giraffepootjes van zijn tegenstander met lowkicks en het Deense lijf met de bekende Brox-bamzaaiers. De Deen vertikte het om te gaan zitten, waardoor de winst naar hem ging.

Mohammed voor de eerste keer op een groot toernooi, bij de volwassenen, zonder scheendekkers. Maar daar was hij kennelijk totaal niet van onder de indruk. Mo was zijn sokken en schoenen nog op zijn dooie gemak aan het uitdoen toen zijn tegenstander al midden op de mat stond te stuiteren. Deze tegenstander, de oudere en ervaren zwartebander Julian Ruiz uit Spanje, had in zijn vorige ronde laten zien dat hij in korte tijd, onder veel druk, een tegenstander van de mat kon vegen. Ons-Mo bleek de verrassing van de dag; hij vocht een ontzettend sterke partij, kwam goed door met rechter lowkicks en wist de druk van de Spanjaard lange tijd goed te neutraliseren door weg te bewegen. Ook de kaiten-geri’s van de Spanjaard misten doel. Na twee rondes kwam Mo zijn coach even zeggen dat hij moe was, maar Moehammed werd zonder genade terug de mat op gestuurd voor de derde verlenging. De fut was eruit en de Spanjaard wist de druk nog op te voeren. Een kaiten op de dekking van Mo waarbij hij zijn evenwicht verloor werd aangezien voor een wazari. Winst voor de Spanjaard, een topdebuut op internationaal podium voor Moehammed.

Cees vocht tegen de oud-gediende wereldtopper Ignacio Fernandez uit Spanje. De Panzerfaust werd meermaals in stelling gebracht. Omdat Cees momenteel aan het klussen is, heeft hij een nieuwe techniek ontdekt: de tetsui (hamervuist). Als een ware timmerman beukte Cees op de biceps van zijn tegenstander. Ook de binnenkant lowkicks liepen goed en zo nu en dan kwam Cees door met een mae-geri. In de verlenging was het afwachten of Cees zijn specialiteit (de kaiten-geri) er nog uit zou gooien, maar vanwege de leeftijd van de accommodatie had de organisatie aangegeven dat dit niet wenselijk zou zijn. Volgzaam als Cees is, heeft hij dit dan ook gelaten voor wat het is. Winst daardoor naar de Spanjaard, die ook het toernooi op zijn naam zou schrijven, en een gedeelde derde plek voor Cees.

Maikel trad aan tegen Ronny Gerdin, een Ashihara-zwartebander uit Zweden. Maikel vocht erg bekeken en wist in de eerste minuut zijn sterke tegenstander met een lowkick onderuit te schoffelen. Helaas leverde dit geen wazari op. Maikel bleef goed doorkomen met stootcombinaties, gevolgd door lowkicks op het linkerbeen van zijn tegenstander. Dit blijkt toch een gouden combinatie te blijven, waar menig partij op gewonnen (…of verloren…) wordt. Een kaiten van de Zweed miste doel, maar in de verlenging hielden de rokerslongen van Maikel het voor gezien. Miguel niet door naar de volgende ronde.

Ben vond het, na daar 24 jaar over nagedacht te hebben, eindelijk weer eens tijd om de mat op te gaan. Zijn tegenstander: Artur Gevorgyan, een leerling van Shihan Koen Spitaels. Ben vocht een bekeken, zeer technische partij. De mannen waren erg goed aan elkaar gewaagd, waardoor het terecht een verlenging werd. Ook in de verlenging gaf geen van beiden toe aan de druk van de ander. Ben wist goed door te komen, maar raakte volgens de arbiters op enig moment enkele laaghangende Belgische delen, die niet geraakt mogen worden. Chui-ichi tegen. Feitelijk zat er na de tweede ronde nog een verlenging in, maar kennelijk woog de chui-ichi mee bij de beslissing: winst naar Artur, de latere finalist. Ben vijfde en daarmee net buiten de prijzen gevochten.

Onze Fred had het geluk om Benno Rasmussen in zijn eerste partij tegen te komen. Deze Deense Viking vecht al minstens 1000 jaar op elk toernooi over de hele wereld, met uitstekende resultaten. Aan Fred de eer om hem met zijn ‘Snek’, ‘Knarr’ of ‘Karve’ uit de Antwerpse haven terug te sturen naar Denemarken. Fred bood goed weerstand, maar moest aan het einde van de eerste ronde in zijn achteruit. Dit beeld bleef hangen bij de arbiters, waardoor de vlaggen omhoog gingen voor de Deen. Goede partij neergezet, maar verloren van de latere finalist in een uitermate sterke klasse. Ook Fred een vijfde plek in zijn klasse, maar geen trofee.

Marc kwam in zijn eerste partij uit tegen een ándere Viking, die met het schip van Benno mee was gekomen. Aan Marc dus dezelfde schone taak als aan Fred. De Deen van Marc, de zeer geroutineerde en boomlange Brian Jakobsen, heeft het voorkómen dat zijn tegenstander in zijn spel en ritme kan komen tot kunst verheven. De eerste ronde ging aardig gelijk op, maar de dikke Sensei kreeg na de ronde wel één vlag mee. In de tweede ronde ging het eveneens gelijk op. De Deen maakte slim gebruik van zijn lengte, waardoor Marc niet goed door kon komen. Brian trok de partij uiteindelijk naar zich toe door meer te doen, hoewel ook hij niet echt doorkwam. Een verlenging was volgens ons terecht geweest.